Het was niet alleen ontzettend leuk om door Amerika te reizen, het was ook ontzettend leerzaam. De reis leerde mij veel over mijzelf en veel over het leven. Deze 9 (persoonlijke) lessen wil ik graag met jullie delen.

De stilte mag er zijn

Veel mensen (waaronder ik) zijn bang voor dat ene moment. Het moment dat een gesprek stopt en de stilte de ruimte vult. Ik praat veel, heel veel maar deze vakantie heb ik geleerd om te genieten van de stilte. Stilte is geen moment van niets, het is het moment waar de kern naar boven komt.

Het enige wat ons echt beperkt zijn onze eigen gedachten

Of anders gezegd, je kunt (veel) meer dan je zelf denkt. Toen ik deze reis aan het plannen was wist ik niet zeker of het wel echt haalbaar was om veel te lopen en zo lang te vliegen. Ik had verwacht dat het lopen mij zou afmatten maar niets bleek minder waar.

Mijn openbaring kwam na de dag Washington waar we de hele dag van het ene monument naar het andere monument liepen.  Mijn reisgenoot zei opeens: “man, ben jij niet ontzettend moe van de hele dag lopen? Als ik een keer moet duwen mag je dat best zeggen.” Natuurlijk, ik merkte wel dat er wat mijlen in de armen zaten maar echt moe werd ik niet. De volgende dag merkte ik dat mijn lichaam goed hersteld was. Klaar voor de nieuwe uitdaging.

Het hoeft niet aangepast te zijn, ik red mij wel

Hier in huis is alles perfect aangepast of het wordt nog aangepast maar tijdens de reis was dat niet zo. Niet elk motel had een rolstoelkamer en sommige rolstoelkamers hadden geen zitje bij de douche. Toch heb ik bijna overal gedoucht en kon ik overal mijzelf op de wc krijgen.

Dat betekende soms wat stuntwerk, klimmen, klauteren en soms domweg zittend op de grond douchen. Het is allemaal gelukt en dat zonder gevaarlijke dingen te doen. Let wel: ik was blij toen ik na drie weken weer gemakkelijk naar de wc kon en mij gemakkelijk kon douchen.

Hulp vragen is geen schande (en zeker geen last)

Mijn ware handicap is misschien wel dat ik het moeilijk vind om hulp te vragen en te ontvangen. Ik kan veel zelf en dat moeten mensen toch echt wel weten. In Amerika zijn ze geen ster in het fatsoenlijk maken van stoepen. Dit betekent dat je zonder hulp soms gewoon vast komt te zitten. Door dit simpele feit moest ik af en toe hulp vragen. Dat bleek geen afgang en zeker geen last, sterker nog soms was het gewoon ronduit leuk voor mij en de ander.

Ik ben geen multitasker

Ik ben en man en daardoor bijvoorbaat al slecht in multitaksen maar waar andere mannen zich redelijk redden is het voor mij echt niet weggelegd. Toen wij in New York liepen struikelde ik regelmatig over een losse tegel omdat ik om mij heen keek. Een soort van “als u links kijkt ziet u rechts niets.” maar dan in extrema.

Buiten is mooi

In Nederland ben ik een binnen persoon. Ik zit vaak binnen en trek er te weinig op uit. In Amerika leerde ik hoeveel ik er van genoot om door de stad te lopen en lekker buiten te zijn. Een reden om nu ook vaker de fiets te pakken of naar andere steden te gaan. Gek eigenlijk dat ik zo’n reis nodig had om mij daar bewust van te worden.

De Amerikaan bestaat niet (de Nederlander evenmin)

Het Amerika van de film bestaat niet noch dé Amerikaan. Wij hebben zoveel verschillende mensen gezien. De New Yorker is echt anders dan de Amerikaan in Washington of Nashville. Eigenlijk logisch want de Limburger is ook significant anders dan een Fries.

Ik hou van een road trip

Nooit geweten en nu wel. Een road trip lijkt mijn ideale vakantievorm. Normaal krijg ik last van heimwee of heb ik het op een gegeven moment ‘gezien’. Door de road trip had ik geen last van heimwee en is de verveling geen moment aanwezig geweest. Bijkomend voordeel is dat wij ontzettend veel van Amerika gezien hebben! Yeah

Vaderlandsliefde is mooi net als nuchterheid

Wanneer je in New York of Washington loopt stikt het van het patriottisme. De Amerikanen zijn trots op Amerika en dat mag iedereen weten. Het heeft iets wanner je overal vlaggen ziet en  vaderlandsliefde zo geuit wordt. Dat mis ik in Nederland.

Wij lijken zelden echt trots op ons landje en van groots patriottisme is maar zelden spraken. Na anderhalve week ondergedompeld te zijn in het over de top patriottisme van Amerika begon ik onze nuchterheid te missen. Ik verlangde soms naar “doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg.”.

Overigens neemt het patriottisme af naar mate je verder richting Miami komt. Zou er een verband bestaan tussen de stijging van temperatuur en de afname van patriottisme?