Soms kom je een echt pareltje tegen op het internet. Vandaag een video die mij aan het denken heeft gezet. Soms heb je niet meer nodig dan een ballenbak

Gaat u maar even zitten

In deze video gaan twee mensen die elkaar niet kennen in een ballenbak zitten. Op de ballen staan vragen die ze aan elkaar kunnen stellen. Je ziet mensen ontdooien en na elkaar toegroeien. Die eerst zo onbekende persoon lijkt op het einde wel een echte vriend geworden. Het allermooiste aan de video? Het is zo open en eerlijk als het maar zijn kan.

Eerlijkheid

Wat een groot goed: eerlijkheid en openheid blijken de sleutels om snel naar elkaar toe te groeien. Na een paar vragen blijkt dat je altijd wel iets gemeenschappelijk hebt. Grappig is dat, ineens is het onbekende er vanaf. Gewoon omdat mensen het lef hebben om elkaar vragen te stellen en daar eerlijk op te antwoorden.

Wat zou ik doen

Tijdens het kijken van het filmpje drong de vraag op wat ik zou doen. Zou ik indien het fysiek mogelijk zou zijn in de ballenbak plaatsnemen? Zou ik midden op straat met een vreemden gaan praten en hem eerlijke antwoorden geven? Of zou ik alles mooier maken dan het was? Wellicht zelfs niet eens de moeite nemen om een antwoord te geven. Niet dat ik asociaal ben maar een wildvreemde zomaar allerlei dingen vertellen?

Hadden we maar een ballenbak

Soms zou ik wensen dat er ineens zo’n ballenbak was. Het lijkt mij soms heerlijk om op deze manier mensen te leren kennen. Wanneer je allebei in de ballenbak zit ben je niet gehinderd door de omgeving of de setting waarin je die persoon ontmoet. Ja ok, de ballenbak is de setting en de staat je omgeving maar deze zijn niet heel dominant aanwezig. Hiermee bedoel ik dat ik in sommige omgevingen niet alles zou zeggen of vragen. In de kroeg zou ik bijvoorbeeld niet zo snel beginnen over bepaalde onderwerpen. Zo’n ballenbak met vragen zou bij mij de drempel drastisch verlagen.

Ja, mooi concept dit! Eenvoudig maar het resultaat mag er zeker zijn.