Het is momenteel half drie en ik kan de slaap niet vatten. Eerder op de avond had ik een aanvaring met iemand en ik ben te boos om rustig te worden en te slapen. Ik begeef mij nu op glad ijs want heftige emoties en bloggen gaan vaak niet samen. Er bestaat een kans dat dit bericht niet gepubliceerd wordt omdat het te persoonlijk en op de man is. Sinds de ruzie heb ik de neiging om eens even flink gal te spuwen. Ik hou mij in want morgen heb ik er vast spijt van. Deze situatie roept direct vragen op.
Hoe echt ben je als je bepaalde emoties weg laat?
Een tijdje terug schreef ik over zakelijk bloggen en persoonlijk bloggen en daar heeft dit denk ik alles mee te maken. Aan de ene kant zou je kunnen stellen dat bij een persoonlijke blog ook ruimte moet zijn voor tirades en boosheid. Dat maak je echt. We zijn niet elke dag blij en boosheid hoort bij het leven.
Aan de andere kant bestaat er zo iets als context, tijdspannen en personal branding. Het is ontzettend moeilijk om de exacte context over te brengen zonder er een persoonlijke aanval van te maken. Ook zullen veel bezoekers zich niet voldoende beseffen dat de blog van boosheid een momentopname is. Om die reden worden boze blogs zelden gepubliceerd. Dat roep echter de vraag op of de online wereld één grote schijnvertoning is.
Het is net het echte leven
Wanneer ik er voor kies om iets wel of niet te bloggen stuur ik in het beeld wat men online van mij heeft. Je zou kunnen zeggen dat ik een schijnwereld creëer omdat ik dingen uit het leven weglaat. Nu ik er zo over nadenk, dat is niet het geval. Althans niet meer of minder dan in het echte leven. In het echte leven maken wij ook een keuze om bepaalde dingen wel of niet te vertellen. Daarbij komt dat ik denk dat de ware azijnzeiker altijd herkenbaar zal zijn door zijn blogs. We zullen altijd (al dan niet onopgemerkt) een beeld creëren door onze teksten heen. De ware azijnzeiker zal altijd herkenbaar zijn aan zijn woordkeuze evenals de ware optimist overigens.
is er voor heftige emotie dan geen plaats?
Dat hangt er vanaf. Ik denk dat er plaats moet zijn voor emoties. Dat maakt je oprecht en daadwerkelijk een persoon. Alleen moeten we de vraag stellen hoe blij ben je morgen met de tirade van vandaag? Emotie hoort bij (persoonlijk) bloggen maar niet in het heetst van de strijd.
*Het is laat en dus komt er vast een vreemde zin of spelfout in voor. Voel je vrij om die even te melden.
Uit ervaring weet ik dat het openbaar publiceren van emoties die ontstaan zijn uit irritatie tot grootse problemen kunnen leiden. Uiteraard is het belangrijk om deze emoties een plek te geven of op een bepaalde manier te uiten zodat je in ieder geval rustig kunt slapen maar waarom kan dat niet op een persoonlijke manier? In een gesprek of handgeschreven op papier?
Iemand gaf me ooit de tip om de persoon waarmee je de irritatie mee hebt, een brief te schrijven en die niet te versturen. Zo staat alles wat je kwijt wilt op papier en kun je over lezen wat je het moment daarvoor dacht. Dat vergroot ook het besef van of wat jij denkt gebaseerd is op ervaring of emotie.
Doe er mee wat je wilt.
x D.
Hoi @cd98008cf9f09307845c3fc7e628269a:disqus ik was in de veronderstelling dat ik al gereageerd had maar dat bleek niet zo te zijn.
Je hebt groot gelijk als je zegt dat het onverstandig is om deze emoties (en zeker wanneer je namen zou noemen) op het web te zetten.
Eigenlijk zou het inderdaad veel logischer zijn om het gewoon op papier te zetten en op een persoonlijke manier in bijvoorbeeld een gesprek.
Dus bedankt voor je tip en ik ga er zeker wat mee doen.