Net op tijd geef ik een zwengel aan mijn hoepel, de chocoladepasta blijft een vliegcursus bespaard. Het brood in mijn handen heeft inmiddels meer weg van een pannenkoek. Niet te geloven, alles lijkt hier in de aanbieding. De vrouw die mij zojuist bijna in haar winkelwagen had liggen is de hoek al om.

“Het lijkt wel oorlog hier”, zeg ik zachtjes. Mensen sprinten van aanbieding naar aanbieding, hamsteren zonder hamsters. Niets lijkt de mede supermarktbezoeker in de weg te staan om goedkoop in te slaan. Nou ja, niets… zo’n rolstoeler met de handen vol is een lichtelijk obstakel tussen jou en zestien flessen wijn.

Met de handen vol en een koude schoot van het ijs, groet ik de caissière. De vrouw die mijn chocoladepasta zojuist bijna vliegles gaf, sluit achter mij aan in de rij. Een diepe zucht ontgaat niemand, wanneer ik dan ook nog mijn boodschappen moet inpakken volgt er een zucht die ze in China horen.

Het ijs zou ter plekke smelten wanneer ik de behoefte voel om mijn brood in zijn oorspronkelijke vorm te slaan. Een vriendelijke glimlach van de caissière herinnert mij dat er nog genoeg leuke mensen op deze wereld zijn. Thuisgekomen schenk ik een biertje in en denk ik aan de vrouw met 16 flessen wijn.

Proost! Het gaat u goed.

Foto: Bokehlicious Beck’s Beer! door 55Laney69 creative commons Attribution 2.0 Generic (CC BY 2.0)