Als je uit een dal aan het klimmen bent en de top is nog ver, dan zou je bijna vergeten dat de eerste stapjes al vooruitgang zijn. Dat overkwam mij. Dat werd duidelijk toen ik vandaag met een vriendin in gesprek was over mijn situatie. Het gaat namelijk een heel klein beetje beter! Het is niet veel maar het is iets.

Geestelijk gezien word ik langzaam de oude

Het is nog niet zo lang geleden dat ik door mijn medicatie het gevoel had dat de wereld langs mij heen ging. Nu kan ik zeggen dat ik inmiddels het gevoel heb dat ik mijn hersens weer terug heb. Er gaat nog veel langs mij heen en ik moet nog erg mij best doen om echt dingen te volgen maar het gaat weer. Het is een heerlijk gevoel dat je weet waar de serie over gaat.

Langzaam weer dingen doen

Zo nu en dan lukt het mij om dingen te doen. Geen grote dingen zoals monteren of scripten maar de kleine kleine dingen. Een aanvraag voor het UWV, inschrijven voor het volgende collegejaar, dat soort dingen.

Langer uit bed

Als je de hele dag in bed ligt dan is het een zegen wanneer je er even uit kan. Vorige week kwam ik alleen mijn bed uit voor het avondeten om er vervolgens zo snel mogelijk weer in te duiken. Inmiddels gaat dat beter en kan ik er langer uit zijn.

Bloggen duurt niet langer 2 dagen maar een halve dag

Weten jullie het nog? In het begin van dit ziektebed schreef ik een blog en deed daar twee dagen over. Deze blog schreef ik in een halve dag. Dus ja het gaat vooruit! Langzaam maar zeker word ik weer de oude.

De pijn blijft hetzelfde

Het zijn muizenstapjes. ik zie ze graag. De pijn is nog niet minder geworden en eigenlijk stelt de vooruitgang niet veel voor. Je moet toch wat om moed te houden. Elk muizen stapje is er één maar werken of college? Dat lijkt van hier naar china…