Mijn jeugd is definitief ten einde. Messenger is ingeruild voor Skype, omdat dat overzichtelijker is voor moederbedrijf Microsoft. Messenger behoort de laatste jaren niet meer tot mijn standaard uitrusting, toch is dit wel even schrikken. Het was dé service die hip genoeg was om ruzie te maken met je ouders over te hoge telefoonrekeningen en onbereikbaarheid.

Messenger droeg bij aan mijn persoonlijke ontwikkeling op het internet. Ik leerde gaandeweg met mijn vrienden hoe het internet werkte. Hulpmiddel één: gekke statusupdates die iedereen achter zijn naam had staan. Stoere citaten uit gangsterrap en niet te vergeten, je eigen dichtregels die aan de wereld toonden hoe ik mij voelde. Om je kapot te schamen als je er nu aan denkt. Gelukkig is vroeger voorbij en gelukkig was ik toen SUPER hip. Tegenwoordig doen we trouwens nog steeds hetzelfde maar dan op onze “kijk ons eens hip zijn” Facebook-wall.

Via Messenger waren we als eerste op de hoogte van het laatste nieuws over dat meisje uit klas B of stuurde we elkaar een foto van onze laatste vlam. Natuurlijk deden wij ook aan het (illegaal) delen van muziek.

Messenger, het is voorbij althans bijna voorbij. Het voelt alsof ze de sloophamer zetten in je oude basisschool, alsof je jeugdliefde haar ja-woord aan een ander heeft gegeven en nu voor eeuwig niet meer binnen de mogelijkheden ligt. De grotemensenwereld is definitief begonnen. Gelukkig kunnen we voorlopig nog even genieten van dat heerlijke, genadeloze, opgefokte MSN Messenger – ‘pa-de-pom’. Man, wat wordt ik oud.

En oja, je hebt nog tot en met het eerste kwartaal tot 2013,