We zijn inmiddels tweeënhalve week verder en er is nog geen verandering in mijn situatie. De pijn blijft en wordt ook niet minder. Het grootste gedeelte van de dag lig ik in bed. Ik probeer de wereld om mij heen te volgen en in contact te blijven.

De laatste weken zie ik de wereld door het 3,5-inch-scherm van mijn iPhone

Of het nu gaat om een WhatsApp-gesprek, een Facebook-update of mijn Twitterstream mijn iPhone is mijn metgezel om contact te houden met de wereld. Grappig is dat. Ik ben altijd al verzot geweest op mijn iPhone maar nu gaat het verder dan verzot zijn. Het is nu de toegangspoort tot de wereld. Mijn toegangspoort naar een gevoel van vrijheid.

Het gaat niet om Twitter of Facebook maar om de mogelijkheid om contact te maken

Kijk, nu zijn er van mensen die denken dat ik hier de hele dag lig te twitteren en lig te app’en. Was het maar waar! Ik raak snel uitgeput en val om de haverklap in slaap. Maar als mijn ziektebed mij een ding heeft geleerd, is het dat ik behoefte hebt aan contact. Ja, een chat-gesprek kost mij veel energie maar het laadt mij ook op. Dat je je liggend in bed ook onderdeel kunt zijn van de wereld voelt fijn.

Hou de moed erin

Weet je, de mogelijkheid om een beetje bij de wereld te blijven geeft mij de kracht om de moed erin te houden. Lang leve de smartphone! De wereld gezien door een scherm van 3,5-inch is eigenlijk nog best groot.