Vandaag precies een jaar geleden tekende ik het huurcontract. Wat was ik blij en wat zag ik uit naar het grote avontuur van “op jezelf”. Nu, een jaar later ben ik nog steeds heel blij met die ene handtekening maar dat “op jezelf” is lang niet altijd rozengeur en maneschijn.
Zo komt de afwas altijd terug
Heb je net het vuil een enkeltje gootsteen bezorgd, schenk je jezelf ter beloning een kop koffie in en hop, de volgende afwas staat alweer op het aanrecht. De ironie!
Zijn er “ineens” een hoop extra kosten
Verzekering hier, gemeentelijke belasting daar, heffing zo en zo. Het was zeker in het begin lastig om een inschatting te maken van wat het leven daadwerkelijk kost. Maar hé, al doende leert men. En ergens vind ik die leercurve juist ook wel leuk!
Net als ineens alles zelf beslissen
Dat is hartstikke leuk! Het gevoel van “self control”. Het huis inrichten zoals ik denk dat het goed is. De balans tussen de juiste prijs en mijn wensen. Thuiskomen in een huis dat echt van mij is.
Met vrienden chillen
Toen ik nog bij mijn moeder woonde miste ik een plek waar ik echt kon chillen met mijn vrienden. Niet dat ze niet welkom waren maar je gedraagt je toch anders wanneer je moeder een deur verder zit. Ik vind het heerlijk dat ik nu altijd mijn vrienden kan ontvangen zonder rekening te hoeven houden met andere huisgenoten. Spontaan thee drinken, biertje om middennacht? Het kan allemaal in mijn eigen huis.
Maar het allerleukste is toch wel…
Dat je jezelf helemaal kunt ontdekken. Wie ben ik? Hoe zie ik mijn huis voor me? Wat vind ik en hoe ga ik deze uitdaging aan? Jezelf ontdekken en helemaal tot je recht komen. Dat vind ik toch wel het allerleukste aan dit avontuur. Laat het tweede jaar maar komen 🙂
Recente reacties