Ik ben een kleuter. Nou ja, op Twitter want op 9 januari 2009 maakte ik — aangespoord door mijn toenmalige EO-collega’s — een twitter-account aan. Sinds die dag vervuil ik het internet met mijn tweets en dat heeft mij mooie momenten opgeleverd.
Grote schoonmaak
Ik ben niet van het ontvolgen. Ik ben meer van het negeren van tweets. De afgelopen vier jaar heb ik de ontvolg-knop maar zelden gebruikt maar na vier jaar ligt je box vol, is de speelkamer te klein en dus is het tijd voor een grote schoonmaak. Dat heeft Twitter geweten. Ik heb 106 mensen de deur gewezen. Dat voelt vreemd en misschien zelfs een beetje naar. Het is blijkbaar toch een hele stap om die knop in te drukken.
Om het voor mijzelf nog enigszins te kunnen verantwoorden heb ik de volgende regels opgesteld.
Regels
- De profielfoto is geen ei
- Het account heeft minstens 10 volgers
- Het aantal tweets is aannemelijk voor de tijd op Twitter
- In de afgelopen twee maanden is er getweet
- De Tweets zijn leuk, interessant of informatief
- Het account is van een (nog) bestaande organisatie of festival
- Je volgt mij
Met deze regels vielen 106 accounts buiten de boot. Ik ga ze dus niet echt missen.
Uitleg
- Als je niet de moeite neemt om je profiel van een eigen profielfoto te voorzien dan houdt het snel op. Een profielfoto geeft je identiteit en nog belangrijker. Ik kan zien wie je bent. Vorig jaar schreef ik niet voor niets het “manifest tegen het ei”
- Je mag een twitteraar verwachten dat hij op zijn minst tien volgers heeft. Ho, voor jullie gaan roepen. Dat geldt natuurlijk niet voor mensen die vandaag met Twitter beginnen.
- Ik bepaal niet hoe vaak iemand zijn twitter-account gebruikt, toch is het iets om op te letten. Als je in twee jaar tijd 50 tweets weet te tikken….. Ach dat hoef ik vast niet uit te leggen.
- Twitter is iets van het moment, als je de afgelopen twee maanden niet actief bent geweest dan heb ik geen goede reden om je nog langer te volgen. Je plaatst immers niets om te lezen. Ok, ok er zijn uitzonderingen zat te bedenken maar het gaat om het idee.
- Spreekt voor zich
- Spreekt voor zich
- Ok, geen harde voorwaarde maar gevolgd worden door de mensen die jij volgt heeft wat. Het spreekt natuurlijk voor zich dat regel 5 zwaarder weegt.
Conclusie
Twitter heeft in de afgelopen vier jaar veel mensen zien komen en stilletjes zien vertrekken. Een groot deel van mijn volgers had een laag aantal tweets of heeft al een lange tijd niet meer getweet. Jammer maar helaas, zo gaat dat. Na 4 jaar heb ik afscheid genomen van 106 (oud) twitteraars het was een grote schoonmaak maar dat is nog niet eens zo slecht. Mocht je nu denken dat wil ik ook! Bezoek dan even deze blog van Elja en naast de nodige informatie ontvang je ook haar tiengeboden voor Twitter
Hieperdepiep deze kleuter drinkt er een whisky op! Tot op Twitter @eelcomartens
Ik weet eerlijk gezegd niet of je mij volgde; zo ja dan heb je me nu ontvolgd: ik had geen foto bij mijn account. Maar zelfs dan heb je geen echte reden om mij te volgen, en dat vind ik prima! Ik heb Twitter namelijk voornamelijk om enkele dingen te volgen, en ik reageer alleen zo nu en dan, het meest op de account van de NS. Het heeft voor jou denk ik ook niet echt zin om mij te volgen. Ik heb wel 22 volgers, maar van sommige heb ik geen idee wat of wie dat zijn. Moeten ze ook zelf maar weten.
Soms retweet ik iets, bijvoorbeeld van de Vluchtkerk. Dat heeft natuurlijk meer zin als ik meer volgers zou hebben. Toch ga ik daar niet mijn best voor doen: ik ben denk ik niet echt een twitteraar. En de Vluchtkerk moet het dan maar hebben van mijn delen via Facebook. Ik heb mijn Twitter ook niet gekoppeld aan Facebook; al vind ik dat van sommige anderen wel leuk, dat ze dat wel doen.
Ik weet niet of ik je op Twitter had. Volgens mij niet anders had ik dat wel geweten. Ik heb het overigens wel gecontroleerd gedaan. Dus als je er tussen had gezeten dan had ik je mooi laten staan.
Gelukkig val ik niet buiten de boot :p Leuk dat je elke dag blogt. Ik probeer het allemaal te lezen maar dat is haast geen doen.
Gr. Astrid
Leuk dat je het leest. Tja, niet te doen… Dat is natuurlijk maar net hoe je er tegenaan kijkt. Het schrijven is meer werk dan het lezen zullen we maar zeggen.