Vorige week had ik een vergadering over de aanstaande wijkdienst. Nou ja, vergadering kan je het niet echt noemen, voor wij goed en wel begonnen waren wij al door de punten heen. De uitkomst is verrassend: ik ga preken.
Ik kreeg het op mijn hart
“Ik wil de preek wel doen.” het was eruit voor ik er erg in had en het was zeker niet wat ik vooraf had bedacht. Ik kreeg het simpelweg — m het in christenjargon te zeggen: — op mijn hart. Volgens mij was iedereen net zo verbaast als ik. Dat zit zo, het is veel logischer als André — onze voormalig jeugdwerker — de preek houdt. Hij is een podiumbeest met jaren ervaring en een veel grotere bijbelkennis dan ik. Maar toch, ik voel dat ik het moet doen.
Dan slaat de twijfel toe
Een paar dagen na de betreffende vergadering sloeg mijn twijfel toe. Wie ben ik om voor mijn (wijk) gemeente te preken. Wat weet ik er nu eigenlijk van. Een aantal mensen in de zaal heeft een bijbelkennis om jaloers op te zijn, en wat kan ik die mensen vertellen. Maar het mooie is, die twijfel, daar zou het niet om moeten gaan. Het gaat er namelijk niet om wat ik te vertellen heb, het gaat niet om mij. Hoewel ik de gene zal zijn die spreekt, ben ik niet de gene om wie het gaat. En hoewel ik het niet kan verklaren, kreeg ik het gevoel dat ik dit moest doen. Daar zal dan vast een reden achter zitten.
Je hoeft niet de meeste kennis te hebben om andere iets te leren
Misschien kreeg ik het op mijn hart omdat het de weg is om andere te inspireren ook actief te worden, — we zoeken immers nog mensen voor verschillende taken — misschien moet ik het doen omdat dat een andere insteek geeft aan het onderwerp, of misschien is het een persoonlijke stap om struggles te overwinnen. Waarom ik het op mijn hart kreeg, ik weet het niet. Het is spannend, doodeng en ergens denk ik “waarom”, maar waarom ook eigenlijk niet.
Foto: NYC Wanderer via Flickr Attribution-ShareAlike 2.0 Generic (CC BY-SA 2.0)
Het gaat niet om jou. En het gaat juist wel om jou.
Want het gaat niet om kennis van de bijbel. In ieder geval niet in jouw preek.
In jouw preek gaat het om wat jij voelt en beleeft van het god. Dat geeft anderen een doorkijk op het goddelijke die ze nog niet hadden. Omdat jij uniek bent.
Hoi Jacob Jan,
Grappig is dat hé, ergens gaat het totaal niet om mij en tegelijkertijd juist ook weer wel. Mooi gezegd!
Eelco, wat prachtig dat je dit doet. Ik weet niet welk onderwerp je kiest, maar je keuze is legio. Jij bent een expert in tal van onderwerpen, uit het leven (jouw leven) gegrepen. Hou op met je verkijken op andermans buitenkant. Stoot door naar de binnenkant. En laat nou juist jij daar heel wat over in te brengen te hebben!
Hoi Yvonne,
De keuze is legio, in verband met de dag van de mantelzorg die de maandag erop plaatsvindt zal dat het thema zijn. Daarmee kan ik overigens nog alle kanten op want je hebt minimaal een drietal perspectieven. Die van de ontvanger van mantelzorg, de mantelzorger en het de kijk van God op zorgen voor elkaar. En dan hebben we het nog niet eens over geestelijke mantelzorg.
Bedankt voor je ontzettend bemoedigende reactie. Ik zie het als een knipoog van boven.