“Ken jij (naam invullen) niet? Maar hij zit ook in een rolstoel.”

Ja dus? Alsof wij één gehandicapten-familie zijn en alle gehandicapten van Nederland elkaar kennen. “Hij zit in een rolstoel net als jij dus je kent hem vast.” Toegegeven de “gehandicaptenwereld” is soms klein maar dat ik iemand moet kennen omdat hij vier wielen onder zijn kont heeft, daar word ik moe van.

Dat zit zo: Landelijk gezien heeft 9,6% van de bevolking van 19 jaar en ouder één of meer beperkingen in bewegen. Zo blijkt uit cijfers van de GGD’en, het CBS en RIVM. Geloof mij, niemand kent 9,6% van de bevolking. Sterker nog, hoeveel mensen weten precies wie er in de straat wonen?

Wat eigenlijk nog veel erger is is die aanname. Mensen doen aannames, heel veel en heel vaak. Dat ik iemand ken omdat we vier wielen gemeen hebben is er zo één. Over aannames word in het Engels iets moois gezegd: Assumptions are the mother of all f*ckups“.

Ik ken geen mensen omdat ze rollend door het leven gaan, noch omdat ze de zelfde handicap hebben. Ik ken mensen omdat we de zelfde interesses delen, elkaar zijn tegengekomen en een fijn gesprek hebben en omdat ze op mijn levenspad zijn gekomen. Of iemand wel of geen handicap heeft doet er niet toe.

Mocht er daadwerkelijk zo iets bestaan als de “gehandicapten-familie van Nederland.” Geef mij dan even een seintje want anders mis ik het jaarlijkse familieweekend. Keep on rolling baby.