Fascinerend, het spel tussen licht en donker. Twee van elkaar afhankelijke tegenpolen die continu de strijd aangaan. Het licht baant zich een weg tussen obstakels, weerkaatst en geeft de aarde kleur. Dat wat licht heeft neemt donker van ons af. In het donker geen kleur, weerkaatsing of zichtbare obstakels. Helemaal niets. Maar zonder donker geen licht en zonder licht rest alleen donker. Heeft het donker dan wel echt licht nodig? Ja, ik denk van wel en dat zit zo. We zouden zonder licht, donker niet kennen. Met die zelfde gedachtegang schreef De Dijk ooit

een man weet niet wat hij mist
maar als ze er niet is
als ze er niet is
weet een man pas wat hij mist

En dat is eigenlijk met alles zo. Wie alleen maar voorspoed kent zal het niet meer waarderen. Wie nooit alleen is zal niet goed weten hoe het is om samen te zijn. Wie nooit door diepe dalen gaat zal de top nooit waarderen.

Zonder donker kan het licht zichzelf niet kennen

Precies, daar heeft Typhoon gelijk in. Misschien is het wel daarom dat ik licht, donker en schaduwpartijen zo interessant vind. Donker en licht is net zo iets als zwart-wit, ook reuze interessant. Met uitzondering van zwart-witdenken natuurlijk want daar ben je snel klaar mee.

Nu ik dat zo zeg het is niet zo zeer licht-donker of zwart-wit is wat het interessant maakt, het zijn alle tussenliggende (grijs)waardes.