In het kader van mijn revalidatie had ik vandaag mijn wekelijkse portie ergotherapie. Zo halverwege de therapie — verschrikkelijk woord trouwens — stipte mijn therapeut aan wat er allemaal al WEL lukt. Dat is al best een lijstje. Ze vindt dat ik daar best trots op mag zijn en dat vind ik op mijn beurt dan weer ontzettend moeilijk.

Een HBO-opleiding is een prestatie

Als je mijn onderwijsweg bekijkt dan is het feit dat ik een HBO-opleiding volg al een hele prestatie. Dat ik mijn studie weer oppak tijdens mijn revalidatie-traject —ik vind het normaal — maar eigenlijk is het best een prestatie.

Je niet laten beperken

Ik laat mij niet beperken door het hebben van een beperking en ik hou er niet van als andere dat doen. Het hebben van vier wielen onder je kont is geen vrijbrief voor een geraniumleven. Maar dat ik op een kruk klim om bier te tappen, moet ik daar nu echt trots op zijn? Of ik dat “gewoon” het leven.

Het is maar net hoe je er naar kijkt

Dat is het denk ik. De manier hoe je naar iets kijkt. Ik vind de dingen die ik doe niet heel bijzonder. Dat kunnen andere ook is mijn gedachte meestal. Misschien moet ik eens wat vaker denken. Daar mag je tots op zijn.