Gisteren verzond een twitteraar een tweet met een door mij gemaakte foto. De desbetreffende foto stond op mijn Facebook en was mede daardoor openbaar toegankelijk. Nu was het een Instagram foto en betrof het een onschuldige tweet van het grappig soort, toch heeft deze actie mij wel aan het denken gezet. We jatten vandaag de dag wel heel makkelijk.

Je kunt het ook zien als een compliment.

Was het verweer van de desbetreffende twitteraar. Natuurlijk, het is een compliment als je werk goed genoeg is om te jatten. Ik heb er ook niet zo veel problemen mee als mensen mijn foto’s gebruiken of een deel van mijn teksten, daar ligt het probleem niet. Het probleem ligt bij het schaamteloos kopiëren zonder bronvermelding of toestemming van de auteur. Hoe kan je van een auteur verlangen dat hij het als compliment ziet wanneer hij erachter komt dat zijn werk is gekopieerd?

Bronvermelding is geen zwakte maar een sterkte

Ik ben niet van gisteren en weet ook wel dat het op internet gebruikelijk is om zo nu en dan wat te lenen. Ik heb ook niet de illusie dat ik het zelf nog nooit gedaan heb of dat dit artikel ook maar iets gaat veranderen. Maar ik zou willen zeggen: wees een echte dief en vermeld waar het vandaan komt. Dat is niet alleen leuk voor de desbetreffende auteur. Het laat ook nog eens zien dat je jezelf verdiept hebt in het onderwerp.