Sneller, beter, efficiënter, krachtiger, groter en meer voor minder. Niet zelden heb ik het gevoel dat alles daar om draait, zowel op materialistisch als persoonlijk vlak. Alsof je nooit genoeg kan hebben en als persoon nooit goed genoeg bent. Het is haast een zonde om niet te groeien.

Is het ooit goed genoeg?

Evalueren, verbeterplannen, persoonlijk ontwikkelingsplan en vooral leren van je fouten. Daar is in beginsel niets mis mee, maar schieten we niet een beetje door? Mij bekruipt het gevoel dat het nooit goed genoeg is, dat we vooral moeten groeien om het groeien. Groei is het doel geworden en geen middel.

Is groei wel wenselijk

Het is maar de vraag of groei altijd wenselijk is. Zeker op persoonlijk vlak. Wanneer ik naar mijzelf kijk zijn er zat punten waar ik in zou willen groeien. Ik heb de behoefte om mijzelf te verbeteren en een betere versie van mijzelf te creëren. Dit verlangen wordt aangewakkerd door functioneringsgesprekken en andere situaties waar je merkt dat er nog winst te behalen valt. Maar of een sterke focus op (persoonlijke) groei uiteindelijk wenselijk is valt nog maar te bezien.

We kunnen beter investeren in een stevige basis

De afgelopen jaren ben ik op veel vlakken sterk gegroeid en daar ben ik trots op. Maar door al dat groeien heb ik soms niet genoeg aandacht besteed aan een sterke basis. Het gevolg: veel groei en ondertussen in de basis nog steeds dat onzekere jongetje zijn. Dat nekt mij want al die groei moet ook gedragen worden door een stevige basis. Een basis van trots, zelfvertrouwen en liefde voor mijzelf.

De komende tijd focus ik mij niet op groter, sterker, sneller en beter. Het is tijd voor focus op een stevige basis. Als de basis goed is heeft groeien pas echt zin.