Bij mijn geboorte kreeg ik een hersenbloeding met een vorm van spasme als gevolg. De spasme concentreert zich in mijn benen hierdoor bleek lopen een stap te ver. Vanaf kleins af aan zit ik in een rolstoel en dus ben ik het wel gewend, althans dat denkt men vaak.
Geen gekke aanname
Het is op zichzelf helemaal niet zo’n gekke aanname. Veel dingen wennen inderdaad na verloop van tijd. Het smakken van je vriendin, die collega die net te hard praat aan de telefoon, de buurjongen die zijn muziek net te hard heeft staan en ja, zelfs een vent went. Een handicap daarentegen niet. Met een handicap leer je omgaan maar echt wennen, dat doet het niet.
Nieuwe levensfase betekent opnieuw accepteren
Volgens mij is één van de redenen dat een handicap niet ‘went’ de acceptatiecyclus die je steeds weer moet doormaken. Als kind heb je een heel ander denk- en verwachtingspatroon dan een puber en als student heb je weer een heel andere kijk op de wereld. Je loopt steeds tegen andere problemen aan en dus moet je ook steeds andere dingen accepteren. Hoe kan iets wennen als je er steeds weer tegenaan loopt?
Dat het altijd zo is geweest wil niet zeggen dat je het gewend bent
Al 27 jaar lang neem ik de lift in plaats van de trap. Al 27 jaar lang zoek ik naar het rolstoeltoilet en al 27 jaar lang staat iemand anders sneller op om de deur dicht te doen dan ik. Dat is een gegeven, echt wennen zal het nooit. Het went niet omdat ik de lopende mens andere dingen zie kunnen dan ik. Het went niet omdat het nou eenmaal altijd zo is geweest. Dat iets altijd al zo is geweest zegt niets over gewenning, het zegt alleen iets over de staat van zijn.
het went nooit dat…
Je uren van je leven staat te wachten op een lift die naar een openbaar toilet stinkt. Dat je niet bij vrienden op bezoek kunt omdat ze drie hoog wonen zonder een lift. Dat mensen denken dat je geestelijk ook wat mankeert. Dat je alles moet plannen en uitzoeken voor je “ontspannen” kunt genieten van een middag weg. Het went niet maar dat hoeft ook niet. Je hoeft niet gewend te zijn aan je handicap. Het is zaak dat je het accepteert en het beste uit je leven haalt.
Ijzersterk artikel. Ook dat je steeds tegen andere dingen aanloopt… hoe kan het dan ooit wennen? Nee, steeds bijstellen, mee leren omgaan, dan weer bijstellen… eigenlijk ben je je er altijd bewust van.. ook al wil je ‘gewoon’ zijn. Het is gewoon niet altijd makkelijk met een handicap. Als persoon vind ik jou wel echt een topper! Ook weer hoe je dit beschreven hebt!
Wat leuk om dit te lezen Simone. Doet mij goed. Bijstellen, en verder gaan, dat is het inderdaad.
Heel erg herkenbaar! Daar naast ook te horen krijgen van manager dat je handicap niet geaccepteerd hebt. Dit artikel zou ik bewaren en mocht ik weer in zo’n situatie terecht kom dat ik kan zeggen “geaccepteerd dat niet,maar heb er wel mee leren leven.” Thnx voor dit artikel.
Hoi Bianca,
Wat ontzettend vervelend dat je van je manager te horen krijgt dat hij vindt dat jij je handicap niet geaccepteerd hebt. Wellicht helpt dit artikel bij een volgend gesprek.
Hoi Eelco, de inhoud van wat je zegt is echt super sterk. Je raakt me echt zeg! Ik denk dat je er schrijf technisch nog meer uit kunt halen en dubbelingen weg halen. Volgens mij zouden wij nog een keer bij jou eten???
Hoi Yvonne,
Bedankt voor het compliment, dat doet mij goed. Ik ga naar aanleiding van je reactie nog eens goed naar de tekst kijken.
Eten lijkt mij hartstikke gezellig. Daar kom ik per mail even op terug.