Vanavond een heel bijzondere avond gehad. Een samenkomst met de collega’s van Frankwatching. Bijzonder om dat in ieder van ons een echt vuur brand. Passie, toewijding en nog meer enthousiasme. Je kunt er honderden termen voor bedenken maar dit dekt de lading denk ik wel.

Ik voel met iedereen wel een band want Frankwatching is voor mij als een familie. Maar er is één collega waar ik echt binnen een seconden door in vuur en vlam sta, Elja. Weet je hoe dat komt? Omdat ze altijd dingen zegt die raak zijn.

We hadden het bijvoorbeeld over “elke dag bloggen.” Zij doet dat. Elke dag een stuk schrijven en hup publiceren. Toen zei ik tegen haar dat ik het geprobeerd had maar dat het mij niet lukte. Haar reactie:

Zodra je het gaat proberen gaat het fout.

En ze heeft gelijk. Een schot in de roos! want zodra ik het ga proberen ga ik ook eisen stellen. En met mijn perfectionistische gedachten loopt dat al snel vast.

Mensen moeten namelijk wel wat aan mijn schrijfsels hebben. Het moet wel conform de SEO voorwaarden en elk verhaal moet wel logisch opgebouwd worden en een boodschap bevatten. Het gevolg? verhalen blijven concepten die nooit het levenslicht zullen zien.

Ik moet niet proberen om elke dag te schrijven. Ik moet het gewoon doen. Doen omdat ik het wil en omdat ik het leuk vind. Voor iedere verhaal is uiteindelijke een publiek. Als is het maar mijn oudere ik.