Dat ziek zijn hé, zullen we het daar weer eens over hebben? Over het proces enzo? Over dat er vooruitgang in zit en al het positieve dat er toch uit te halen valt? Nou, vandaag even niet. Soms is het gewoon k*t.

Lukt het wel of toch nog niet

Ja, er zit nog steeds vooruitgang in, dat is het punt ook niet. Het gaat alleen zo traag. Ik had gehoopt in september weer te kunnen beginnen met mijn colleges aan HAN. Niet hele dagen want dat dát niet ging lukken was al vrij snel duidelijk. Nee, het zou gaan om halve dagen, maar nu september voor de deur staat is zelfs een halve dag nog net te veel, althans daar lijkt het op. Dat is stom! Goed, er kan nog veel gebeuren in twee weken tijd. Niets staat vast tot het vaststaat. Dat het er de schijn van heeft is al stom genoeg.

Mijn leven past niet in twee uur

Het mag dan wel beter voor mij zijn maar dat planmatig leven is niets voor mij. Mijn leven past simpelweg niet in twee uur. Ik moet ontzettend mijn best doen om het allemaal te plannen. Ik wil gewoon net even te vaak wel iets doen. Het lukt wel, dat planmatig leven maar het gaat niet van harte.

Ik mis mijn leven

Weet je, soms is het gewoon k*t om te weten wat je mist. Ik mis het leven wat ik had voor ik dit onbekende kreeg. Ik was zo actief dat ik er soms zelf een beetje gek van werd. Opdracht hier, drankje daar en weer een opdracht. Druk, maar altijd met mensen om mij heen en altijd gezellig. Gezellig, onbekommerd en soms te studentikoos. Ach, dat wat was komt wel weer. Eerst maar beter worden (zegt hij als een boer met kiespijn).