Vanmorgen kwam ik via Twitter op het blog van Hendrik-Jan de Wit over snellezen in het kader van #50books. Het thema triggert mij want nu de colleges weer zijn begonnen is er voldoende (verplicht) leesvoer. Gelijk vroeg ik mij af wat mijn leestempo eigenlijk is, en dus nam ik de proef op som.
Leestempo
Ik zette mijn tanden in “Onversneden Christendom” van C.S. Lewis en dertig minuten later was ik 28 pagina’s verder. Dat zou neerkomen op ± 56 pagina’s per uur. Niet super veel, terwijl ik voor mijn gevoel over de pagina’s vloog. Het is overigens maar de vraag of ik echt alles wat ik gezien heb ook daadwerkelijk gelezen heb. Ik denk het niet.
Snellezen, is dat wel echt zo’n goed idee?
Als ik lees, dan lees ik in mijn hoofd te zinnen voor. Dat leest fijn en verheldert de woordenbrij. Tijdens het lezen van “Onversneden Christendom” schakelde ik het stemmetje uit, want het stemmetje in mijn hoofd kost tijd. Ik heb nu ongetwijfeld meer pagina’s gelezen dan met het stemmetje in mijn hoofd, maar daar gaat lezen uiteindelijk niet over. Lezen gaat over verdrinken in een verhaal, of het opnemen van feiten en stof. Dan rijst de vraag: wat is belangrijker, je leestempo of het correct opnemen van dat wat er geschreven staat…
Liever traag met een stemmetje in mijn hoofd
Echt, ik zou willen dat ik lesstof goed en snel kon opnemen door snel te lezen. Maar waar het uiteindelijk om gaat is dat ik stof correct tot mij neem en de juiste dingen onthoud, al is dat met 20 pagina’s per uur. Als ik een boek nog een keer moet lezen omdat ik het te snel heb gelezen, dan ben ik pas echt veel tijd kwijt.
#50books
De leesvraag #50books is een initiatief van Peter in 2013. Martha nam het in 2014 over en in 2015 ging Peter zelf weer verder.
Ik heb wel eens gehoord dat je snellees-technieken het best kunt inzetten bij theorie/studieboeken en niet bij boeken die je voor je plezier leest. Want dan gaat het plezier eraf. Kan ik me wel in vinden.
Daar kan ik mij zeker ook in vinden. Al is het met spannende boeken soms wel handig als je sneller leest 🙂
Wat @timkro zegt klopt: snellezen is vooral handig voor non-fictie. Ook helpt het als je er comfortabel bij gaat zitten en alle afleidingen uitbant. Het is dus niet iets wat je op een terras in de zon doet of in het openbaar vervoer. Er zijn ook cursussen snellezen waarbij je in één dag met een groepje mensen aan deze vaardigheid werkt; het voordeel daarvan is dat jouw kennis en vaardigheid langer actief blijft.