Steeds vaker hoor ik mensen zeggen dat ze mijn blogs lezen, dat is hartstikke leuk want bloggen doe ik niet alleen voor mijzelf maar ook voor anderen. Als ik het voor mijzelf zou doen dan zou ik het net zo goed in een dagboek kunnen schrijven. Maar dat vind ik saai want dan deel je niet en juist dat delen vind ik zo leuk.

Steeds meer onbekende

Even terug naar dat er steeds meer mensen zijn die vertellen dat ze mijn blog lezen. Dat blijken meer en meer mensen te zijn die ik helemaal niet zo goed ken. Docenten die mij nog nooit een college gaven, studenten uit het eerste jaar van de opleiding, Twitteraars die ik helemaal niet ken en soms, heel soms mensen waar ik tegenop kijk. Vaak komt dit door hun blog’s, dingen die ze doen of kennis die ze lijken te hebben. Ik vraag mij dan altijd af wat hen beweegt mijn blog te lezen. (dat vraag ik mij trouwnes bij iedereen af maar dat ter zijde)

Wat beweegt je ertoe

Wat zou iemand ertoe bewegen om mijn blogs te lezen? Wat beweegt jou ertoe? Met welke verwachting open jij de browser? Voldoe ik eigenlijk wel aan jou verwachting? Zo maar vragen die nu door mijn hoofd schieten. Jij weet wie ik ben (of misschien ook niet) maar eigenlijk weet ik helemaal niet wie jij bent. (op een paar na dan) Dat is eng en leuk, twee tegenpolen die horen bij bloggen. Aan de ene kant vind ik het eng dat ik niet weet wie dit allemaal leest, aan de andere kant is dat juist de spanning die hoort bij bloggen.

Bedankt voor het lezen

En toch blijven de bovenstaande vragen door mijn hoofd spoken. Wie zijn mijn lezers en wat maakt dit blog voor hun interessant? Kortom: wie ben jij en wat brengt jou hier? Wie je ook bent, ik ben blij dat je de moeite hebt genomen om mijn blog te lezen.